مقایسه و نمره دهی زیست محیطی، اقتصادی و سبک سازی سه سقف تیرچه با بلوک سفالی، سیمانی و یونولیتی از دیدگاه های ملی و بهره بردار

روند رو به رشد ساختمان سازی کشور و مصرف بالای انرژی در این بخش از یک سو و اهمیت موضوع محیط زیست و توسعه پایدار و بحث بهینه سازی مصرف انرژی به علت کاهش ذخایر انرژی و نقش اساسی مصالح ساختمانی در این زمینه از دیگر سو، ضرورت تامل بیش از پیش انتخاب مصالح ساختمانی مناسب را یادآور میشود. در این مطالعه با استفاده از روش ارزیابی چرخه عمر، سه نوع سقف تیرچه با بلوک سفالی، سیمانی و یونولیتی، از دیدگاه های ملی و بهره بردار و با استفاده از شاخصهای محیط زیست ، اقتصاد و سبک سازی نمره دهی شد. نتایج نشان میدهد که استفاده از بلوک یونولیتی و سفالی در سقف های تیرچه بلوک به ترتیب در دیدگاه ملی و بهره بردار بهترین گزینه هستند.

بنا و ساختمان از جمله فعالیتهای مهم در کشورهای جهان و از جمله ایران است که بیش از یکصد فعالیت مختلف را در بر میگیرد. ساختمان سازی بطور قابل توجهی بر روی محیط زیست تاثیر میگذارد. با توجه به گزارشات سازمان Worldwatch  عملیات اجرایی و ساخت ساختمان ۴۰% از سنگ شن و کلوخ و ماسه را بطور متوسط در سطح جهان مصرف می کند همچنین ۲۵%  از چوبها و درختان دست نخورده و ۴۰% از انرژی و ۱۶% از آب مصرفی، در ساختمان سازی مورد استفاده قرار می گیرند. در ایالات متحده آمریکا تقریباً میزان تولید پسمانده ای ساختمانی، با مقدار تولید پسمانده ای شهری برابری میکند. کارخانه های تولید مصالح ساختمانی و حمل و نقل آنها، با مصرف انرژی مستقیماً بر روی گرم شدن جهانی هوا، بارانهای اسیدی و ایجاد مه دود فتوشیمیایی اثر میگذارند. مشکلات دفع پسماندها در نتیجه تخریب و بازسازی از مشکلات بعدی است.

پیش بینی ها نشان می دهند که مصرف انرژی در جهان از سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۳۰ ، ۷۱ درصد افزایش خواهد داشت که با در نظر داشتن منابع ثابت انرژی، ضرورت بیشتر بهینه سازی مصرف انرژی در بخشهای مختلف مصرف کننده انرژی (از جمله بخش ساختمان) و مراحل چرخه عمر آنها بیش از پیش روشن خواهد شد. رشد بالای مصرف انرژی جهان، اثرات بالای زیست محیطی را در سالهای اخیر در پی داشته است که تخریب لایه ازن، گرم شدن جهانی هوا، بارانهای اسیدی، تغییر در شرایط آب و هوایی و … نمونه هایی از آن هستند. آژانس بین المللی انرژی آمار و اطلاعات خیره کننده ای منتشر کرده است که در طی سالهای ۱۹۸۴ تا ۲۰۰۴ میلادی ، مصرف انرژی در جهان و میزان انتشار گاز co_۲ به ترتیب ۴۹% و ۴۳% و با رشد متوسط ۲% و ۸/۱ %  در سال افزایش داشته است (شکل ۱). این تحقیق نشان میدهد که مصرف انرژی در کشورهای در حال توسعه (شامل آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه، آمریکای جنوبی و خاورمیانه) دارای رشد متوسط ۲/۳ %  و در کشورهای توسعه یافته (شامل آمریکای شمالی، اروپا، ژاپن، استرالیا و نیوزلند) دارای رشد متوسط ۱/۱% است . (شکل ۲) رشد مصرف انرژی ایران در سال ۱۳۸۴  نسبت به سال ۱۳۸۳ برابر ۲/۴% است که بالاتر از همه مقادیر فوق است که در شکل ۳  نشان داده شده است.

در کشور ما بر طبق آمارهای داده شده از سوی وزارت نیرو در سال۱۳۸۰ بخش خانگی و اداری با مصرف در حدود ۳۸ درصد از انرژی کل کشور در مقام اول مصرف انرژی قرار گرفته است که بیشتر به منظور گرمایش فضای داخلی استفاده شده است. این مصرف شامل ۲/۳۵ %  از محصولات مختلف نفتی ، ۵۳% از گاز طبیعی و ۷/۱۰ % از انرژی الکتریکی است ( جدول ۱-۱) ارزش انرژی مصرف شده در بخش خانگی در سال ۱۳۸۰ در حدود ۵/۵  میلیارد دلار بوده که پیشبینی میشود این مقدار تا سال ۱۴۰۰ به ۶/۱۵۷ میلیارد دلار خواهد رسید. بنابراین، بخش ساختمانی نقش بیشتری را در مصرف انرژی کشور در سالهای آینده خواهد داشت. آمار سالهای اخیر نیز تایید کننده این موضوع است؛ چرا که مصرف بخش خانگی سال ۱۳۸۴ ۲۴/۴۰% از مصرف کل انرژی را به خود اختصاص داده است که در مقایسه با سال۱۳۸۰ حدوداً ۵ درصد افزایش داشته است. در شکل۴ نسبت مصرف انرژی بخش خانگی به مصرف انرژی کل کشور از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۸۴ آمده که رشد مصرف انرژی بخش خانگی را متذکر است

                                                                                شکل ۱ مصرف انرژی، انتشار گاز CO_۲   و جمعیت جهان (۱۹۹۴-۲۰۰۴)- سال ۱۹۸۴ به عنوان سال مبنای محاسبات انتخاب شده است.

                                                                                                       شکل ۲ مصرف انرژی در کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه (۱۹۹۴-۲۰۰۴)

مطالعات انجام شده در مورد مصرف انرژی ساختمانهای مسکونی نشان میدهد که در حال حاضر مصرف انرژی به ازای هر مترمربع از ساختمانهای مسکونی در کشور ایران معادل ۳۰ مترمکعب گاز طبیعی است که در مقایسه با استانداردهای اروپا (۵/۵ مترمکعب گاز طبیعی به ازای هر مترمربع ساختمان در یک سال رقم بسیار بالایی است.

توجه به این آمار و ارقام اهمیت هر چه بیشتر بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان و بالطبع انتخاب مصالح ساختمانی مناسب و دوستدار محیط زیست را گوشزد خواهد کرد. انتخاب مناسب مصالح ساختمانی برای استفاده در سقف خارجی ساختمانها، به عنوان یکی از اجزای مهم ساختمان که مسئول اتلاف در حدود ۲۰% از انرژی ساختمان است، نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی ساختمان، یارانه های دولتی، انتشار گازهای آلاینده و هزینه های بهره بردار خواهد داشت.

انتخاب محصولات ساختمانی بر مبنای اثرات کم اقتصادی بر روی محیط زیست ، امری واضح و آشکار است. اما اینکه چگونه بتوان در تصمیم خود این اثرات را در طول چرخه عمر اعمال کرد، سوالی اساسی است. یک الگوی کامل میبایست از روشهای چند بعدی برای مدل کردن چرخه عمر استفاده کند. مثلاً هم بعد اقتصادی و هم بعد اثرات زیست محیطی را در طول چرخه عمر، در نظر بگیرد. چند بعدی بودن مدل و مراحل چرخه عمر امری ضروری به نظر میرسد. چرا که تصمیمگیری تنها بر روی یک مرحله و یا تنها یک بعد نمیتواند تصمیم درستی باشد. به عبارت دیگر میتوان گفت یک مدل ارزیابی چرخه عمر چند بعدی، لازمه تصمیمگیری و ارزیابی درست میباشد.

اثرات زیست محیطی  از جمله گرم شدن جهانی هوا، آلودگی آبها و کاهش منابع طبیعی اثرات مهم اقتصادی بیرونی هستند. بنابراین هزینه واقعی مصالح ساختمانی چیزی جز آنست که در بازار خرید و فروش میشود. چرا که هزینه از بین بردن اثرات زیست محیطی  فوق الذکر در بهای آنها در نظر گرفته نشده است. حتی اگر امروزه حکم و دستوری مبنی بر پرداخت هزینه به علت اثرات منفی زیست محیطی  (آلودگی هوا – آب – خاک) وجود داشته باشد، تعیین هزینه پرداختی برای این اثرات به آسانی امکانپذیر نخواهد بود. چگونه میتوان برای آب پاک و یا هوای پاک ارزشی تعیین کرد؟ ویا ارزش سلامتی انسان چقدر است؟ جوامع مختلف دهه های زیادی بر روی این سوالات بحث و مجادله کرده اند و اینطور که به نظر میرسد به تفاهمی نرسیده اند. از آنجا که نمی توان بر روی محیط زیست ارزش گذاری  به وسیله پول انجام داد، لذا استفاده از روشی استنتاجی و منظم به نام ارزیابی چرخه عمر منطقی به نظر میرسد. به دلایل فوق در این مطالعه، از روش ارزیابی چرخه عمر، با توجه و راهنماییهای سازمان بین المللی استانداردها و استفاده از بخش ISO 14040  که توصیه هایی برای ارزیابی چرخه عمر کرده است. برای ارزش گذاری  محیط زیست پاک و در نتیجه اثرات زیست محیطی  استفاده شده است. اثرات اقتصادی ناشی از این اثرات زیست محیطی  نیز جداگانه، با روش LCC که توسط ASTM پیشنهاد شده است، انجام میشود. بعد از دو مرحله فوق (LCA.»LCC) شاخص سوم سبک سازی که مستقیماً میتواند به عنوان اثر مثبت زیست محیطی  حفظ منابع طبیعی نیز تلقی گردد، با استفاده از واحد وزن بر حسب کیلوگرم نمره دهی  شده و نتایج حاصل از سه شاخص اقتصاد، محیط زیست و سبک سازی با استفاده از “آنالیز برای تصمیم گیری چندحالت (MADA) که توسط  ASTM ارائه شده است، آنالیز میگردند مراحل فوق در بخشهای جداگانه توضیح داده میشوند.

مبانی ارزیابی چرخه عمر و نمره دهی زیست محیطی مصالح ساختمانی

ارزیابی زیست محیطی  چرخه عمر سیستمی جهت مدلسازی شرایط و اثرات زیست محیطی  از زمان تولد تا دفن مصالح (آغاز تا پایان) را به وجود می آورد. چنین سیستمی باید بتواند تمامی اثرات را در طول عمر مدل کند. در بحث ساختمان این مراحل عبارتند از: فراوری مواد اولیه و خام، حمل مصالح خام از محل معدن کاری (یا محل فرآوری) به کارخانه، تولید مصالح ساختمانی از مواد اولیه در کارخانه سازنده، حمل مصالح ساختمانی به کارگاه ساختمانی، نصب مصالح ساختمانی در ساختمان مورد نظر، استفاده و بکارگیری از مصالح ساختمانی در طول چرخه عمر، تخریب مصالح ساختمانی، مدیریت پسماندهای ساختمانی ناشی از تخریب

توانایی یک مدل ارزیابی زیست محیطی  چرخه عمر بر جامع بودن آن استوار است. استراتژیها و ادعاهای بسیاری از سیستمهای ساختمان سازی  سبز، بر ارزیابی زیست محیطی  چرخه عمر قرار دارد. برای مثال ادعا در مورد یک محصول ساختمانی که تنها از نظر قابلیت بازیافت سبز تلقی میشود، نمی تواند ادعای درستی باشد و بالعکس. چرا که این ماده در مراحل دیگر چرخه عمر، از جمله زمان بهره برداری، امکان آزادسازی گازهای آلی را ممکن است با خود به همراه داشته باشد. بنابراین ELCA با عریضتر کردن بحث از یک یا چند مرحله به مراحل دیگر چرخه عمر و یا تغییر در محیطهای بستری (آب و هوا و خاک) این مشکلات را برطرف میکند. میتوان گفت مزیت ELCA قدرت آن در آنالیز مراحل و محیطها به منظور رسیدن به دقیقترین ارزیابی اثرات زیست محیطی است.

قبل از ورود به بحث ارزیابی، چند تعریف را که مبنای کار در بخشهای بعدی خواهد بود، انجام میدهیم.

عملیات واحد: به مجموعه فرآیندهایی که منتهی به یک هدف واحد می شود، عملیات واحد گفته میشود.

جریان زیست محیطی: در هر بخش عملیات واحد، کلیه ورودیها (انرژی، آب، مواد اولیه، …) و خروجیها (اثرات زیست محیطی ) ، جریانهای زیست محیطی نامیده می شوند

روش LCA بطور معمول در ۴ مرحله انجام میگیرد.

تعیین هدف و میدان دید

هدف از  LCA استفاده شده در این مطالعه، تعیین نمره های زیست محیطی  برای سه نوع سقف تیرچه با بلوک سفالی، سیمانی و یونولیتی در طبقه آخر ساختمان است. این نتایج در اثر تلفیق با نمره های اقتصادی و سبک سازی به تصمیمگیران در انتخاب سقفها کمک خواهد کرد.

مرحله تعیین میدان دید در هر LCA محدودهای را که هر یک از محصولات در آن قرار میگیرند، تعیین میکند. هر کارخانه سازنده هر یک از محصولات ساختمانی شامل یک سری عملیات واحد است. هر بخش به نوبه خود شامل جریانهای زیست محیطی خواهد بود و حتی ممکن است که هر یک از عملیاتهای واحد به عملیاتهای واحد دیگری تقسیم شوند. لذا باید در ابتدا محدوده سیستم را تعیین کرد. در تعیین این محدوده عمدتاً از سه معیار استفاده شده است. وزن و انرژی دو معیار اساسی هستند. هزینه هم معیار سومی است که برای جلوگیری از حذف شدن فرآیندهای با هزینه بالا در نظر گرفته میشود. مجموعتاً این معیارها یک نمایش قوی از واحدهای عملیاتی خواهد بود. با استفاده از این سه شاخص در ابتدا مصالح ساختمانی که تاثیر بالایی در ارزیابی چرخه عمر ساختمان دارند، انتخاب شدند که عبارتنداز: سیمان، سنگدانه، آهن آلات، محصولات سفالی و فوم پلی استایرن. در دومین مرحله از تعیین محدوده باید جریانهای مهم و تاثیر گذار بر ارزیابی را که بین محصولات انتخاب شده وجود دارد، تعیین کرد.کمی کردن کلیه جریانها در مرحله بعد ضروری به نظر نمیرسد؛ چرا که جریانهای زیادی بین واحدها بوجود خواهد آمد که ارزیابی را دشوار میسازد و جریانهایی که در این مرحله حذف میشوند، در صورت عدم حذف، در مراحل بعدی تغییرات ناچیزی را در ارزیابی اعمال خواهند کرد.

تعریف واحد مقایسه ای مرحله مهم دیگر در بخش تعیین محدوده دید در LCA است. اساس کار اینگونه است که مقداری از سطح سرویس در طول زمان مشخصی (مدت عمر متوسط ساختمان در ایران -۳۰ سال) بعنوان سطح مقایسهای انتخاب میشود. در این مطالعه، این تابع مقایسهای برای اکثر مصالح ساختمانی دارای بعد مساحت مقدار ۱ مترمربع در طول ۳۰ سال میباشد. در مورد مصالح با واحد حجم (بتن) نیز از واحد مترمکعب استفاده شده است.

آنالیز جریانها

این بخش مستلزم کمی کردن جریان بین واحدهای مختلف در مراحل چرخه عمر ساختمان است. این جریانها شامل ورود آب و انرژی و مواد خام و خروج مواد (آلاینده ها) به آب و خاک و هوا میباشد. در شکل ۶ حالت کلی از ورود و خروجی به یک مرحله از فرآیند نشان داده است.

از آنجا که هدف مطالعه در ارزیابی چرخه عمر بدست آوردن نتایج متوسط برای کشور است، با استفاده از نتایجی که برای صنایع جمع آوری شده بود، محصولات ساختمانی عمومی مدل شدند. برای به دست آوردن این اطلاعات از پروژه های انجام شده در سازمانهایی چون وزارت صنایع و معادن، سازمان بهینه سازی مصرف سوخت، معاونت امور انرژی در وزارت نیرو و مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن کمک گرفته شده است. در چندین مورد نیز از تعیین استانداردهای مصرف انرژی در صنایع که توسط وزارت نیرو در سال ۱۳۸۴  تدوین شده بود، استفاده شده است. در مورد تخمین میزان آلاینده های خروجی ناشی از مصرف انرژی نیز از متوسط آلاینده های کشور در بخش مورد نظر که در بخش محیط زیست ترازنامه انرژی کشور آمده، استفاده شده است.

ارزیابی اثرات زیست محیطی

روشهای متفاوتی برای ارزیابی اثرات زیست محیطی  فعالیتهای مختلف در کنفرانسها و همایشهای بین المللی مطرح گردیده است. در ساده ترین روشها نتایج جریانهای به دست آمده در مرحله دوم ارزیابی چرخه عمر (Life Cycle Inventory) به عنوان معیاری در تصمیم گیری مرحله چهارم (نتیجه گیری) قرار می گیرد. این روش نمیتواند یک روش واقعی و کامل باشد. چرا که نمیتوان اثرات یک خروجی با وزن مشخص را هم ارز اثرات خروجی دیگر با همان وزن دانست. مثلاً فرض اثرات برابر سرب و گاز دی اکسید کربن بر روی محیط زیست نمونه ای از این نقص است

در روشی دیگر که به روش حجم های بحرانی مشهور است، با استفاده از خروجی مرحله دوم ارزیابی و مقادیر استاندارد تعریف شده و تعریف توابعی به ارزیابی اثرات زیست محیطی  پرداخته میشود روش کمیابی اکولوژیکی روشی دیگر است که سازمان حفاظت محیط زیست سوئیس پیشنهاد کرده است. در این روش با تقسیم مقدار جریان به دست آمده در مرحله آنالیز جریان و تقسیم آن به ماکزیمم مقدار جریان در طول یک سال در یک منطقه ضریب اکولوژیکی و با جمع ضرایب اکولوژیکی جریانهای مختلف، امتیاز اکولوژیکی به عنوان معیار ارزیابی زیست محیطی  به دست میآید. در برخی  روشها نیز با تکیه بر اقتصاد محیط زیست ، به ارزیابی اثرات زیست محیطی  پرداخته میشود. به عنوان مثال در روش اولویتهای زیست محیطی  که توسط انستیتو زیست محیطی سوئد ارائه شده است، حاصل تقسیم هزینه لازم جهت از بین بردن اثرات زیست محیطی  یک محصول به قیمت خرید همان محصول به عنوان معیار اثرات زیست محیطی  انتخاب می شود.

روش مورد استفاده در این مطالعه جهت ارزیابی اثر مطرح شد ات زیست محیطی “روش مشکلات زیست محیطی ” است. این روش برای اولین بار در SETAC و چهار مرحله عمده را در بر دارد.

1. تعیین مشکلات زیست محیطی : به عنوان مثال تغییر در شرایط آب و هوایی، بارانهای اسیدی و…
2. دسته بندی کردن جریانهایی که در یک مشکل زیست محیطی مشخص شرکت دارند: مثلاً گازهای گلخانه ای از قبیل دیاکسیدکربن و متان، در گروه گرم شدن جهانی هوا طبقه بندی میشوند.
3. وزن دهی : مادهای به عنوان معیار گروه انتخاب میشود (مثلاً مقدار دی اکسیدکربن به عنوان معیار مشکل زیست محیطی گرم شدن جهانی هوا انتخاب می گردد) و به هریک از جریانهایی که در یک گروه مشکل زیست محیطی  قرار میگیرند، با در نظر گرفتن اثر معادل جریان به اثر ماده معیار انتخاب شده، وزن مشخصی داده میشود.
4. نرمال کردن اثرات زیست محیطی با استفاده از ضرایب نرمال سازی پیشنهاد شده توسط SETAC

این روش در مقیاسهای ملی و جهانی بسیار خوب و مناسب است. ولی در مقیاسهای کوچک نمیتواند جوابهای معقول و درستی را بدهد. چون اعداد مورد استفاده جهت ارزیابی اثرات زیست محیطی ، برای مقیاس کوچک مناسب نیستند.

ارزیابی اقتصادی و نمره دهی اقتصادی مصالح ساختمانی

محاسبه اثرات اقتصادی محصولات ساختمانی نسبت به محاسبه اثرات زیست محیطی راحت تر است. قیمت محصولات ساختمانی بصورت منتشره وجود دارد. بهترین روش برای محاسبه اثرات اقتصادی استفاده از LCC  است. در این مطالعه از روشهای توصیه شده ASTM جهت مدل کردن اثرات اقتصادی با استفاده از روش LCC بهره گرفته است

کل هزینه ها با استفاده از رابطه ۳-۸ به سال مبدا تبدیل شده و باهم جمع میشوند تا نتیجه به عنوان معیار اقتصادی در نظر گرفته شود.

فرمول ۱

در رابطه فوق LCCj کل هزینه چرخه Ct مجموع هزینه های  مربوط به سال : t ،N تعداد سالهای زمان مطالعه و d : نرخ نزول ارزش پول است. لازم به ذکر است که در دیدگاه ملی هزینه ها با احتساب یارانه های پرداختی دولت به انرژی محاسبه خواهد شد؛ در صورتیکه در دیدگاه بهره بردار یارانه انرژی در نظر گرفته نمیشود.

وزن و نمره دهی سبک سازی مصالح ساختمانی

به منظور کمی نمودن شاخص سبکسازی، وزن مصالح ساختمانی با یکدیگر مقایسه خواهد شد و وزن هر نمونه از مصالح کاندیدای انتخاب، به عنوان نمره سبک سازی منظور میشود. طبیعی است که هر چه وزن مصالح پایینتر باشد، نشانگر بهتر بودن انتخاب و اولویت بالای آن است.

وزن دهی به شاخص ها

به منظور استفاده از نتایج شاخص ها در نتیجه گیری نهایی می بایست به هر کدام از شاخصهای سه گانه (اقتصاد، محیط زیست و اقتصاد) ضریبی اختصاص داده شود. وزن شاخص اقتصادی برابر X  فرض میشود. وزن شاخص محیط زیست در دیدگاه ملی با توجه پیشنهاد سازمان NIST برابر X  در نظر گرفته می شود و در دیدگاه بهره بردار وزن شاخص صفر منظور میگردد.

در مورد وزن شاخص سبک سازی با علم به اینکه بزرگترین تاثیر سبک سازی یک ساختمان مربوط به مقاوم شدن سازه ساختمان است، میتوان نسبت هزینه اجرای سازه ساختمان به کل هزینه تمام شده ساختمان را به عنوان معیاری جهت وزندهی به شاخص سبک سازی تلقی کرد. به همین منظور، ۲ ساختمان با اسکلت فولادی و ۱ ساختمان با اسکلت بتنی و ۱ ساختمان با اسکلت فولادی و بتنی (اسکلت فولادی و دیوارهای حائل بتنی) مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین نسبت هزینه اسکلت به کل هزینه ساختمان در این ۴ پروژه ۵/۳۱% به دست آمد. پس میتوان چنین ادعا کرد که با تعریف عدد X به عنوان وزن شاخص اقتصادی، وزن شاخص سبک سازی را میتوان برابر در نظر گرفت.

نمره های تلفیقی (اقتصادی، زیست محیطی  و سبکسازی)

با استفاده از رابطه پیشنهادی ASTM در مورد تلفیق ابعاد مختلف MADA نمره کلی مصالح ساختمانی به دست می آید

نمره سقف های تیرچه با بلوک سفالی، سیمانی و یونولیتی از دیدگاه های ملی و بهره بردار

با استفاده از روابط فوق نمره سه نوع سقف تیرچه با بلوک سفالی، سیمانی و یونولیتی در طبقه آخر ساختمانی در شهر تهران از دیدگاههای مختلف بهره بردار و ملی به ترتیب بصورت شکلهای ۷ و ۸  خواهد بود. همانطور که مشخص است سقف تیرچه با بلوک سفالی در دیدگاه بهره بردار و سقف تیرچه با بلوک فوم سقفی در دیدگاه ملی بهترین گزینه ها هستند.

شکل ۷ نمره تلفیقی سقف های مختلف از دیدگاه بهره بردار

انتخاب مصالح ساختمانی ارزان از سوی ساختمان سازان، بدون هیچ توجه به اثرات زیست محیطی ، در صورتیکه قانونی در جهت الزام آنان به پرداخت هزینه های  مربوط به اثرات زیست محیطی  وجود نداشته باشد، امری اجتناب ناپذیر است. پس میتوان نتیجه گرفت که وجود الگوی اقتصادی-زیست محیطی جهت انتخاب مصالح ساختمانی امری ضروری است.

استفاده از مصالح ساختمانی جدید با خواصی از جمله سبک بودن، قابلیت برگشت به چرخه عمر ساختمان از یکی از طرق بازیافت و یا استفاده مجدد و داشتن ضرایب انتقال حرارتی پایین، امروزه در صنعت ساختمان سازی  سبز کشورهای پیشرفته غیر قابل اجتناب است. ایجاد تسهیلات از سوی دولت در جهت وارد کردن تکنولوژیهای ساخت و اجرای این مصالح ساختمانی، گامی موثر در جهت ساختمان سازی  سبز خواهد بود. همانطور که از نتایج مشخص است، استفاده از سقف تیرچه با بلوک یونولیتی از دیدگاه بهره بردار منطقی به نظر نمیرسد. در صورتیکه در دیدگاه ملی بهترین نوع سقف از بین سه سقف کاندیداست. پس لازم به نظر میرسد در جهت تشویق ساختمان سازان به استفاده از این نوع سقف، دولت تسهیلاتی را اختصاص دهد تا دو دیدگاه ملی و بهره بردار بر هم منطبق گردند.